လူေကာင္းလူေတာ္လား ၊ လူေတာ္လူေကာင္းလား။ (ေဇာ္ဂ်ီဖြန့္)

လူေကာင္းလူေတာ္လား ၊ လူေတာ္လူေကာင္းလား။ 
တခါက ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီ ဥကၠဌႀကီး၊ ေမာင့္က်က္သေရ ေခါင္းေပါင္း၊ ျမန္မာတိုက္ပုံ နဲ႔ ေတာင္ရွည္ ပုဆိုးကို ကုလားျဖဴေတြရဲ့ ရွုးဖိနပ္နဲ႔ ေပးစားၿပီး ပြဲတက္ဝတ္စုံ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္းက၊ ဆိုရွယ္လစ္နိုင္ငံေတာ္ႀကီးကို တည္ေဆာက္ရာမွာ လူေတာ္လူေကာင္းေတြ မလိုဘူး။
 ေတာ္ၿပီး မေကာင္းရင္ အလကားဘဲ။ က်ဳပ္တို႔လိုတာက လူေကာင္း လူေတာ္ေတြ၊ လူေကာင္းျဖစ္ဖို႔ ကပထမ၊ လူေကာင္းေတြ မေတာ္ရင္ ေတာ္ေအာင္ သင္ေပးလို႔ရတယ္ တဲ့။ စကားလုံးေတြ အတိအက်ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါ၊ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ အဲဒီအတိုင္းပါဘဲ။
 ဖိုးသုညတို႔ အဲဒါကို ေက်ာင္းသားဘဝထဲက ဘဝင္မက်ခဲ့တာ အခုထိဘဲ။ 
လူေတာ္လူေကာင္း ဆိုတာ၊ ေတာ္ၿပီးမွေကာင္းတာလို႔ ဘယ္ေက်းဇူးရွင္က သံေတာ္ဦး သြားတင္တယ္မသိ။
 ဖိုးသုညရဲ့ ဘိန္းေစ့ေလာက္ (ႏွမ္းေစ့ထက္ေသးတယ္ေလ) ပညာနဲ႔ ဆင္ျခင္မိတာကေတာ့။ အဲဒီ (လူေတာ္လူေကာင္း) သူမွာ ဂုဏ္ပုဒ္ ၂ခုရွိတယ္၊ ေတာ္လဲေတာ္တယ္ ေကာင္းလဲေကာင္းတယ္။ ေတာ္ၿပီးမွေကာင္းတာလဲမဟုတ္၊ ေကာင္းၿပီးမွေတာ္တာလဲမဟုတ္၊ ဘယ္ဂုဏ္ပုဒ္ကို ေရွ႕ကထားထား အတူတူဘဲ။ လူေကာင္းလူေတာ္ = လူေတာ္လူေကာင္းဘဲ။ ဥပမာေျပာရရင္ဗ်ာ၊ ဘုန္းေတာ္အနႏၲ ဉာဏ္ေတာ္ အနႏၲ ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူေသာျမတ္စြာဘုရား လို႔ဆိုတာနဲ႔ ဘဲ ျမတ္စြာဘုရားက ဘုန္းတန္ခိုးအာႏုေဘာ္ေတြ ျပည္စုံၿပီး ေနာက္မွ သဗၺညဳတ ေရႊဉာဏ္ေတာ္ကို ရတယ္လို႔ ေျပာၾကမလား။
 သန္မာထြားႀကိဳင္းသူ ဆိုတာ သန္မာၿပီးမွ ထြားႀကိဳင္းလာတာလား။
 စိတ္ေကာင္းေစတနာရွိသူ ဆိုတာ စိတ္ေကာင္းအရင္ရွိလို႔ ေစတနာကေနာက္မွ ရွိလာတာလား။
 ဂုဏ္ပုဒ္ဆိုတာ တခုထက္ပိုလာရင္ တညီတညာထဲ ထပ္တူျပဳ ေရးလို႔ရတာမွ မဟုတ္တာေလ။ အေရွ႕အေနာက္ တန္းစီေရးရတာဘဲ၊ အဲဒါကို အေရွ႕ကလာတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္က အရင္ျဖစ္တယ္လို႔ဆိုၿပီး ေျပာင္းျပန္လွန္ပစ္လိုက္ေတာ့ အဲဒီအသုံးအႏွုံး ႀကီးက ယေန႔အထိ စာအုပ္စာေပေတြထဲမွာ တရားဝင္။
 အဲဒီမတိုင္ခင္ကေတာ့ လူေတာ္လူေကာင္း လို႔ဘဲ သုံးခဲ့ၾကတာ မွတ္သားဖူးပါေၾကာင္း။ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးတာမွားေနရင္လဲ ေထာက္ျပၾကပါဗ်ာ၊
 ျမန္မာစာက နဂိုထဲက ခပ္ညံ့ညံ့ရယ္။ ေရာက္တတ္ရာရာ အေတြးကေလးေတြေပါ့ဗ်ာ။
 ဖိုးသုညပါ